Pani Anna zawarła umowę o pracę na czas nieokreślony ze spółką X z Łodzi. Została zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku dyrektora ds. rozwoju. Spółka zajmuje się prowadzeniem agencji reklamowej, tworzącej kampanie reklamowe dla produktów i marek, projektowaniem i realizacją reklam. Spóła stworzyła biznesplan, na podstawie którego miała rozszerzyć działalność o szycie i produkcje ubrań z logotypem. Pani Anna prowadziła firmę modową, którą z dużym zyskiem sprzedała. Po sprzedaży firmy zatrudniła się w spółce. W dniu 21 stycznia 2022 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydał decyzję, w której stwierdził, iż Pani Anna nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu jako pracownik i umowa była zawarta dla pozoru, ponieważ po 6-miesięcznym okresie pracy Pani Anna zaszła w ciąże i stała się niezdolna do pracy. ZUS w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji twierdzi, że spółka utworzyła fikcyjne stanowisko dla Pani Anny, co miało na celu umożliwienie jej uzyskania zasiłków z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Zatem umowa o pracę pomiędzy Panią Anną a spółka X została zawarta dla pozoru i jako taka jest nieważna.
Wykazanie, że Pani Anna świadczyła pracę i umowa nie została zawarta dla pozoru.
Złożenie odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w zakresie uznania umowy za pozorną.
Sąd Okręgowy zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i uznał, że Pani Anna podlega ubezpieczeniom z tytułu zawartej umowy o pracę. Podczas postępowania udowodniono, że :
Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie złożył apelacji.
